Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Banging on the walls of your intoxicated mind

Αν με ρωτήσεις απόψε τι είναι ζωή, θα σου πω...
Ζωή είναι, σ' ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, αναμένα κεριά, μια μαυροντυμένη φιγούρα με την κιθάρα της αγκαλιά, χαμένη σε μια γαλήνη εκστατική...
Κι εγώ, σ' ένα κρεββάτι που να ακουμπά η μια πλευρά στον τοίχο, τυλιγμένη με μια κουβέρτα βυσσινιά και με μισοκλειστα μάτια, ν' ακούω τις νότες που χαϊδεύουν οι ξεχασμένες ελπίδες όταν ταράζονται τα τάστα της κιθάρας...

Life has betrayed me once again,
I accept some things will never change.
I've let your tiny minds magnify my agony,
and it's left me with a chemical dependency for sanity.

Yes, I am falling...
How much longer till I hit the ground?
I can't tell you why I'm breaking down.
Do you wonder why I prefer to be alone?
Have I really lost control?

I'm coming to an end,
I've realised what I could have been.
I can't sleep so I take a breath
and hide behind my bravest mask,
I admit I've lost control.
(Anathema - Lost control)





...
...
...
...
...
...
...
...
Δεν αντέχω να πέφτω πάλι...
...
...
...
Τα όνειρα δεν είναι απο γυαλί για να είναι εύθραυστα...
Έσπασε αυτό που είχα...
Χίλια κομμάτια έγινε...
Κι η ψυχραιμία μου απέναντι σ' αυτό με τρομάζει...
Μα ότι δεν σε σκοτώνει... :)

12 σχόλια:

Feli είπε...

καθενας εχει το δικο του ορισμο για την ζωη...κι αν ρωτησω ξανα τι ειναι η ζωη για σενα σημερα θα παρω αλλη απαντηση...γιατι ολα αλλαζουν..

aggelika είπε...

Αυτό το Fragile Dreams με τρελαίνει!!!
Από τότε που τους είδα live δεν λέω να ξεκολλήσω!

Ανώνυμος είπε...

η ζωή είναι ταξίδι θα σου πω, αλλά καινοτοπίες δε χωρούν μέσ' στην ψυχή σου.
η ζωή είσαι συ θα σου φωνάξω κι ας κουφαθώ από την ίδια την κραυγή μου.
η ζωή είναι ταξίδι στο εσύ σου.

jacki είπε...

Όμορφη που είναι η ζωή που περιγράφεις.. Ζηλεύω και θα ήθελα να είχα κι εγώ μια γεύση της..
Καλημέρα.

Anastasia είπε...

μια εικόνα που θα ηθελα να ζησω. όμορφη η γωνιά σου Άρτεμις.

outcast poetry είπε...

Καθαρματάκι σίγουρα δε θα έχουμε θλιμμένους στη γιορτή μας,σε νιώθω όμως λίγο...μονάχη στην άκρη του ονείρου
Κώστας

λιμανάκι είπε...

Και αν σε ρωτήσω σήμερα..?

Όμορφη η ζωή.Αλλάζει και γίνεται απρόβλεπτη..σαν τους ορισμούς της που χρωματίζουμε στο χαρτί..

Αγγελίνα είπε...

κάπου διάβασα ότι ζωή είναι το θανατηφόρο νόσημα που μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή...:)

αγάπησε τη μαύρη φιγούρα, ή τουλάχιστον βαλ' τη να παίξει τα τραγούδια που γουστάρεις...

Άρτεμις είπε...

Feli...
Ναι απόψε άλλη απάντηση θα πάρεις... Ειδικά απόψε...

Aggelika...
Στο were you there... Θα έδινα απ' τη ζωή μου για να παρακολουθήσω αυτό το τραγούδι, όπως ακριβώς το έπαιξαν εκείνη τη φορά... Φανατικά "Anathema" :)

Ανώνυμος...
Ηχεί η φωνή σου στο μυαλό μου και το ξέρεις... Το έχω χάσει τελευταία το εγώ μου... Σκοτείνιασε στο ταξίδι τούτο... Θα βρω το δρόμο... Μα το φοβήθηκα το σκοτάδι... Για πρώτη φορά...

Jacki...
Σιωπή μου... Όμορφη η ζωή όταν έχεις το κουράγιο να την κοιτάς στα μάτια... Πανέμορφη... Αλλά τελευταία δεν μπορώ να την αντιμετωπίσω... Κι εγώ ζηλεύω τη ζωή που περιγράφω... Κι υποσχέθηκα να την ζήσω...

Anastasia...
Είναι το συναίσθημα πιο δυνατό... Πιο όμορφο... Όλες οι γωνιές όμορφες είναι... Όπως ο καθένας μας... Μοναδικές...

outcast poetry...
Μα το ξέρω ότι με νιώθεις... Το νιωσα... :) Είναι ωραία στ' ακρόνειρο... Πέρνα να σε κεράσω ουρανό...

λιμανάκι...
Αν με ρωτήσεις σήμερα... Η ζωή είναι θάλασσα... Για να σε ταξιδεύει... Και δεν θέλω κανένα λιμάνι... Θέλω γαλάζιο και πανιά λευκά... Χάρισε μου έναν αγέρα για αρχή...

Αγγελίνα...
Κορίτσι μου, που σου 'χω αδυναμία (και θα στο θυμίζω κάθε φορά)... Βρες μου μια μαύρη φιγούρα... Και θα σου την φτιάξω εγώ μ' όλα τα χρώματα του κόσμου... Θα παίζει παρέα με μένα, να γουστάρουμε μαζί... "Μας περιμένουν άδειες μέρες..."

Αγγελίνα είπε...

και γιορτές! και μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες!
"θα την αλλάξουμε τη ζωή..."

Μαρια Νικολαου είπε...

Μια βυσσινί κουβέρτα..
Το λατρεμένο μου χρώμα ..

Άρτεμις είπε...

Αγγελίνα...
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες... Μα "δεν προλαβαίνω ούτε καν να σκεφτώ..." (Και Active member... :) Χαίρομαι...)

Μαρία Νικολάου...
Βυσσινί... Σκούρο κόκκινο... Το πιο άλικο... Το πιο βαθύ... Και δικό μου αγαπημένο...