Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Αντί για σένα

(Ακρυλικό και μολύβι σε καμβά της Stella Hultberg)


Μιαν άγρια θλίψη. Κλειδωμένες εξώπορτες. Παγωμένα σεντόνια. Φώτα ανοιχτά τα βράδια. Άγραφες σελίδες. Παρατημένα μολύβια. Σκουριασμένα μελάνια. Μηδέν εισερχόμενα. Κλειστά κινητά. Σιωπές τα σ'αγαπώβραδα. Καμιά πουτάνα ελπίδα. Δυο παραπάνω χρόνια για πτυχίο. Χλιαρές παρέες. Ταχυπαλμίες στα πεζοδρόμια. Παγωμένα χέρια στους μείον δέκα. Ιούνηδες με μια μέρα λιγότερη. Απώλεια. Αποχή απ' τα αγγίγματα. Καλύτερη λογοτεχνία. Μοναξιά στις μουσικές. Νανουρίσματα που μυρίζουν αλκοόλ. Ν' αποτάξω το για πάντα και την καλουπωμένη πίστη. Να πέσω. Να ερημώσω. Ν' απελπίζομαι. Να υποφέρω μικρούς θανάτους. Βρεγμένα μαξιλάρια. Νύχτες ασθενικές. Ασυνείδητα χαμόγελα μιας αντιδραστικής στη λύπη παράνοιας, λίγο πριν ξυπνήσω. Ν' αρρωσταίνω μόνη. Και να γιατρεύομαι μόνη. Να ψάχνω την ομορφιά και να τη βρίσκω. Να μη σε φοβάμαι. Να μπορώ να με κοιτάω στον καθρέφτη. Επίγνωση. Αλήθεια. Αξιοπρέπεια. 
Να είμαι εγώ· Μια κόλαση.
Διάλεξα.
Αντί για σένα