Όλα τόσο μπερδεμένα. Χαμένα. Πάλι νόημα ψάχνω να βρω αλλά... Χαμένο κι αυτό...
Βρέχει κι έχω κάτσει στο πάτωμα. Χαζεύω τις σταγόνες στο παράθυρο. Τόσο διάφανες. Ακουμπώ το μέτωπο μου στο τζάμι να δροσίσει λίγο απ' τον πυρετό.
Το μόνο που νιώθω είναι ένα μεγάλο μπέρδεμα. Και δεν είναι δικό μου. Κανείς δεν έρχεται να το ξεμπλέξει. Άρχισα πάλι να φοβάμαι. Σταμάτησα άραγε ποτέ ?
Είναι όπως εκείνες τις σκηνές στις ταινίες, που ο πρωταγωνιστής κάθεται μόνος, με μια άδεια καρδιά, και από τριγύρω δεν ακούγονται οι ήχοι που κανονικά θα έπρεπε, αλλά απόκοσμες μελωδίες να συνοδεύουν τις σκέψεις του.
Κι όμως ούτε έτσι είναι...
Γιατί εδώ, εγώ είμαι κομπάρσος...
8 σχόλια:
δεν υπάρχει νόημα δυστυχώς! κι όσο πιο πολύ το ψάχνεις τόσο πιο πολύ μπερδεύεσαι. Ούτε λογική υπάρχει..
Κάνεις λάθος κούκλα μου.. Στη ζωή σου είσαι πρωταγωνίστρια και αγωνίστρια.. Αλλιώς δε βγαίνει η ριμάδα η ζωή.
Κομπάρσος αλλά με γεμάτη καρδιά που την αδειάζεις με το να γράφεις.
Επομένως καλύτερα σε αυτήν την περίπτωση κομπάρσος παρά άβουλος πρωταγωνιστής...
Την καλησπέρα μου
KOMΠΑΡΣΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΦΟΥ ΕΣΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟ ΡΟΛΟ ΣΟΥ.ΓΡΑΨΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ.
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.
κομπαρσος δεν εισαι και φροντισε να μη γινεις ποτε...
πρωταγωνιστρια στο δικο σου εργο...
κι οσο για το χειροκροτημα κι αυτο ενιοτε παιζει...
πολλες φορες δεν καταλαβαινουν οι θεατες μα ουτε κι εμεις οι ιδιοι αν παιζουμε κωμωδια η' δραμα...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
Κομπάρσος στη ζωή σου.
Πρωταγωνίστρια στη ζωή κάποιου άλλου.
Αυτό ακριβώς είσαι. Ο πρωταγωνιστής. Στο πάτωμα, όρθια, γελώντας, κλαίγοντας μα πάντα εσύ. Ο πρωταγωνιστής...Να σέβεσαι το ρόλος σου πάντα γιατί είναι η ζωή σου.
Κομπάρσος σ' έναν κόσμο πλασμένο τόσο ψεύτικα...
Ονειροχαμένη στο αλλού...
Έτσι θα 'ναι...
Δημοσίευση σχολίου