Μαζεύεις τις μέρες σαν τις νεκρές λευκές σου ορχιδέες απ' το πάτωμα... Τριγυρνάς έξω και κάνεις κι εσύ πως γελάς για να ταιριάζεις στο μοτίβο... Κι εκείνα τα δάκρυα που δεν έχουν το κουράγιο να τρέξουν απ' τα μάτια σου, δεν είναι επειδή χάθηκες μονάχη τα μεσάνυχτα στη μεγάλη πόλη... Μάλλον επειδή χάθηκες στο δρόμο προς τις υποσχέσεις... Δεν ήσουν και ποτέ ιδιαίτερα έξυπνη... Μα δεν φταίει αυτό, φταίνε όλα τα άλλα που δεν είσαι...
Γίναν οι άνθρωποι αγάλματα κι η κάθε ανάσα τους ομίχλη να θολώνει ότι υπάρχει γύρω... Από εδώ δεν φαίνονται τα αστέρια στον ουρανό, και το φεγγάρι χάνεται πίσω απ' το γκρίζο... Σφιχταγκαλιάζεις την ηλίθια μιζέρια σου και σωπαίνεις... Πάντα αυτή ήσουν, δειλή... Ψελλίζεις την οδό σε έναν περαστικό κι εκείνος απορρημένος σε καθοδηγεί... Δεν τον άκους... Δεν είναι αυτός ο δρόμος που έχασες... Ο εαυτός σου είναι που χάνεις... Τελικά φτάνεις εκεί που ονομάζεις τώρα σπίτι σου... Τι κι αν είναι αργά, κλείνεις την πόρτα δυνατά σε μια προσπάθεια να ραγίσεις λίγο την σιωπή... Μην κοιτάς στον καθρέφτη, δεν είσαι εσύ, ούτε που σε αναγνωρίζεις πια εκεί μέσα...
Ησυχία, λοιπόν... Απόψε θα τυλίξεις τους φόβους σου με απάθεια για να βουτήξεις αύριο στο κενό... Απόψε θα κλείσεις τα μάτια σου αμέσως...
Κι αύριο, μάτια μου, χάσου ξανά...
Και τούτη τη φορά μην προσπαθήσεις να ξαναβρείς το δρόμο...
12 σχόλια:
Να χάνεσαι! Να χάνεσαι, αν είναι έτσι να βρίσκεις την καινούρια Άρτεμη. Συχνά πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τα παλιά για να κάνουμε δικά μας τα καινούρια.
Καλά, κοινοτοπίες λέω... Είναι που τα πιστεύω και τα αισθάνομαι. Και να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη στη μεγάλη πόλη. :-)
Ανέφελη...
Αν τα πιστεύεις και τα αισθάνεσαι τα δέχομαι δίχως δεύτερες σκέψεις...
Απλά είναι στιγμές που, παρ' όσα έχεις αφήσει πίσω, τα καινά μοιάζουν κενά...
Μονάχη στην άκρη της πόλης...
Καληνύχτα...
Ε, καλά, συμβαίνουν κι αυτά!
Στιγμές όμως είναι και περνάνε.
Καληνύχτα...
(Εδώ που τα λέμε, δεν είμαι και καμιά σοφή κουκουβάγια. Αλλά είμαι εδώ. Όποτε χρειαστείς χτύπα μου.)
Πέρασαν πολλά βράδια παρέα με τις αδηφάγες σκέψεις μου να γεμίζουν το άδειο δωμάτιο και μια καρδιά που παλεύει να ζήσει...
Κι εκείνα τα δάκρυα που δεν μπορείς πια να κρατήσεις γίνονται χείμαρρος ορμητικός που σε καταπνίγει.
Σιωπή....να αυτή μόνο βασιλεύει ....
Το να μην έχεις βρει το δρόμο σου δε το φοβάμαι...Αργά ή γρήγορα θα τον βρεις! Κάποια στιγμή θα κάνεις την πορεία σου...
Αυτό που φοβάμαι είναι ότι δεν είσαι εσύ... Και είναι κάτι πολύ δύσκολο να κάνεις αν δεν είσαι στο κατάλληλο μέρος...
Δε ξέρω να σου πω τι να κάνεις... Απλά μη χάνεσαι... Σίγουρα εκεί έξω υπάρχεις και συ και άλλοι σαν εσένα...
Φιλάκια!
Δεν είσαι μόνη ούτε η μόνη. Αυτό να θυμάσαι.
καμιά φορά αυτό που μπορεί να σπάσει καλύτερα τη σιωπή είναι το κλάμα μέσα στο σκοτάδι.. Τα δάκρυα δεν πρέπει να κρατούνται όταν είναι η ώρα τους να τρέξουν! Η μουσική σου είναι υπέροχη!
(Βλέπω "Θεσσαλονίκη" και "φοιτήτρια"! Ελπίζω να είσαι ευχαριστημένη!!)
Η σιωπή δε σπάει με το κλείσιμο μιας πόρτας..
Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει.. κι εμείς προσπαθούμε να κατανοήσουμε την αλλαγή..
Μπράβο σου κοπέλα μου..
Πέρασες στο Πανεπιστήμιο..
Θεσσαλονίκη... Αααααααααααααααχ μεγάλος και βαθύς αναστεναγμός.
μια βολτα στην θαλασσα.
δυο ακουσματα κυμματων τωρα στον φθινοπωρινο μας πινακα...
αυτα κανε!
και η σιωπη θα καταλαβεις ακουγεται πιο πολυ και απο τις δυνατες κραυγες τους.αυτων που δεν μπορουν να μας ακουσουν
αυτων που οι καθρεφτες ειναι θολοι.
να χαιρεσαι για την φατσουλα που αντικρυζεις καθε μερα.
να χαιρεσαι και να χαμογελας!
τετοια βραδια ειναι που γεμιζει πικρα-θλιψη-μοναξια και δεος το ειναι μας.
ειναι που αντικρυζουμε το εγω μας και φοβομαστε!
δεν ειναι τιποτα.
θα περασει και αυτη η νυχτα
οπως περασες τοσες αλλες!
σε φιλω μικρη μου
BLiSS
oi pio dinates krauges vgenoun apo ekri3eis siwpis...
otan niw8eis katadikasmenh mesa sti nekra ths zwhs...
psaxnodas ton eauto sou borei na simvei kai na xa8eis...
"Σφιχταγκαλιάζεις την ηλίθια μιζέρια σου και σωπαίνεις..."
Είσαι μέσα στο μυαλό και τη καθημερινότητα μου. Είναι μια αλήθεια που πονάω και αισθάνομαι ανίκανος να κάνω το οτιδήποτε. Αυτός είναι μάλλον ο προορισμός του απλού καθημερινού αστού...
ΥΓ Η μουσική που έχεις επιλέξεις μαγεύει...
Δημοσίευση σχολίου