Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Τα φύλλα της καρδιάς ανοίγονται με μιας σαν τραγουδάς... Κι αγαπάς...


Πηγαίνω σχολείο στις 8 μόνο και μόνο για να μου πει η καθαρίστρια ότι γράφω στις 10... Ψάχνω στον πίνακα ανακοινώσεων του διαδρόμου το πρόγραμμα, να επιβεβαιώσω ότι τουλάχιστον ήρθα να γράψω το σωστό ενδοσχολικό μάθημα... (Μαθητές τουρίστες ένεκα πανελληνίων...). Χαζεύω το προαύλιο... Από μικρή θυμάμαι το πρωινό ξύπνημα και πόσο με ταλαιπωρούσε σε συνδυασμό με την απόσταση του σπιτιού απ' την πόλη. Χαμογελάω. Τέλος αυτά. Για τώρα τουλάχιστον...
Μου πιάνει κουβέντα ο Ν. και κάθομαι αμίλητη να τον χαζεύω απαντώντας μονολεκτικά όπου χρειαστεί, ίσα ίσα να μην καταλάβει ότι είμαι αφηρημένη. Για μια στιγμή σκέφτομαι ότι είναι δευτέρα λυκείου και έχει μπροστά του ότι για μένα μόλις πέρασε. Απ' τη μία τον λυπάμαι... Κι απ' την άλλη είν' κι εκείνη η αλαζονική διάθεση που έχουν οι τελειόφοιτοι στους "μικρούς" που υπερισχύει και απλά συνεχίζω να χαμογελώ...
Μέσα στην τάξη, πάνω απ' την κόλλα με τα θέματα αναρωτιέμαι ποιος θέλει πρωί πρωί να απαντάει σε ερωτήσεις του τύπου "πως μεταδίδονται τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα ?".
Έξω, εκεί που πληρώνω το πρώτο ice-tea μετά τις πανελλήνιες, στον λιγάκι θηλυπρεπή ταμία της καφετέριας, αρχίζω να συνειδητοποιώ το "Είμαι ο Π... και μόλις τελείωσααα..." που φώναξε ένας συμμαθητής εξερχόμενος απ' το εξεταστικό την τελευταία μέρα...
Καθόμαστε σ' εναν καναπέ κοντά στον δρόμο, κοιτάζω τον κόσμο, τον ουρανό, τα αυτοκίνητα που περνάνε... Κι η γη ακόμα γυρίζει... Κι οι ανθρώποι γελάνε... Η Ζ. παίζει με τα μαλλιά μου, κανονίζουμε που θα βγούμε αύριο, κι είναι όλα τόσο καλοκαίρι...
Δεν ακούω τι λένε... Οι κοπέλες μιλάνε συνέχεια... Ασυναίσθητα πετάγομαι κι εγώ "Να πάμε για μαυροδάφνες... Μέθεξη... Αλλά πιο πριν να πάμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα στην παραλία..." Παραδόξως συμφωνούν...
Μια επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο... Ψάχνω ένα συγκεκριμένο βιβλίο και θέλω να το βρω μόνη μου... Έχω τόσο καιρό να πατήσω εδώ... Παλιά ήξερα ακριβώς σε ποιό ράφι είναι η κάθε έκδοση, που είν' οι ποιητές, που είν' οι αρχαίοι, οι ξένοι, οι πεζογράφοι, τα παιδικά... Τα 'χουν αλλάξει όμως... Ένας υπάλληλος πλησιάζει...
-Κοπελιά, θες βοήθεια ?
-Μπα όχι...
-Μα γιατί ?
-Χαζεύω...
-Καλά άμα θες όμως... Εμείς εδώ είμαστε... Του παιδαγωγικού είσαι ?
-Εγώ ? Μαθήτρια είμαι... Ήμουν... Πφφ... Κοίτα να δεις...
Φεύγω με τον Σελίν που έψαχνα, και με έναν Καβάφη αυθόρμητο...
Σκόρπιες οι σκέψεις έρχονται, πελαγοδρομούν κι οι λέξεις έπονται,
μπερδεύουν, δεν περιγράφονται και φαίνονται εικόνες θολές
μα οι αισθήσεις λειτουργούν κάπως έτσι κι αυτές,
μήπως είναι στα αλήθεια κι αυτή μια μορφή ελευθερίας ;
Ο ήλιος καίει... Τις σκέψεις μου καίει... Και θυμάμαι κάτι δικό σου πάλι... Αφού σε βρίσκω πια στο παραμικρό κομμάτι ζωής...


Μου είχα λείψει...

15 σχόλια:

Φεγγαρολουστη είπε...

Κοριτσακι μου, γραφεις με μια δοση χιουμορ και ενα κρυμμενο ρομαντισμο ισως... Τελειοφοιτη λοιπον, σαν την κορη μου, αντε με το καλο να ξεμπερδεψετε και να περασετε ενα ανεμελο και ξεγνοιαστο καλοκαιρι...
Φεγγαρενιες αγκαλιες μικρη μου.
Καλο μηνα...

avraoneirou είπε...

Μου θυμίζεις πολύ εμένα...
έτσι ήμουν κι εγώ και στη τρίτη λυκείου κ μόλις τελίωσα...
πρόσεχα ακόμη και τα πιο μικρά κ ασήμαντα πράγματα..και πάντα μ άρεσε να χαζεύω τον ουρανό και τα ταξιδιάρικα σύννεφα...

και πραγματικά ξέρω πολύ καλά αυτές τις μοναχικές βόλτες στα βιβλιοπωλεία...μ άρεσε πολύ να ψάχνω..να κάθομαι και να διαβάζω...λατρεύω τη δημουλά,το ρίτσο και τη γώγου...
μου θυμίζεις εμένα ένα χρόνο πριν...κ νιώθω ότι έχω αλλάξει...η καθημερινότητα μ εχει αλλάξει...

μ αρέσει απίστευτα το πως τελειώνεις το ποστ σου
''μου είχα λείψει''

έχεις πολύ δίκιο...πολλές φορές καποια πραγματα όπως η σχολή ή οι πανελλήνιες μας απορροφούν ολοκληροτικά και μας κάνουν να ξεχνάμε πολλά δικά μας κομμάτια...

φιλάκια πολλά!! :)
κ πολύ καλα αποτελέσματα!!

jacki είπε...

Τι όμορφες νοσταλγικές εικόνες μου έφερες στο νου..
Γλυκιά μου περνάει κάτι που θα το νοσταλγήσεις τόσο πολύ..
Και έπειτα τα φοιτητικά χρόνια που και αυτά θα νοσταλγήσεις..
Και περνάνε τα ρημάδια τα χρόνια τόσο γρήγορα..
Άντε φοιτητάκι μου.. Άντε να σε χαρώ και να πιω στην επιτυχία σου.
Φιλί γλυκό γλυκό..

Υ.Γ. Στην παραλία κρατήστε λίγο χώρο και για μένα.. Θέλω κι εγώ να δω το ηλιοβασίλεμα..

Άρτεμις είπε...

Φεγγαρολουστη...
Κρυμμένος ο ρομαντισμός... Καλύπτεται με μια δόση αφέλειας και αστείας παιδικότητας... Να μη φαίνεται... Δεν ξέρω γιατί... Να τη χαίρεσαι τη φεγγαρομικρή σου και καλά της αποτελέσματα... Καλό δροσερό καλοκαίρι...

avraoneirou...
Μου είχα λείψει ερωτευμένη αύρα μου... Πάρα πολύ... Αχ γιατί να είν' τόσο μοναχικές οι βόλτες στα βιβλία ? Κι οι βόλτες οι δικές μου γενικά... Σ' ευχαριστώ... Να περνάς όμορφα...

Jackie...
Δεν το πιστευω πως θα το πω αλλά μου έχει ήδη λείψει... Θέλω να τα ζήσω τούτα τα χρόνια... Θέλω...
Ολάκερο ήλιο θα βουτήξουμε στη θάλασσα για σένα Σιωπή μου...

Shattered Words είπε...

Πολύ όμορφο και ζωντανό το κειμενάκι σου!!

Σου εύχομαι το καλοκαίρι που έρχεται,να σου μείνει αξέχαστο!!Μέχρι...το επόμενο φυσικά!!

Καλό βράδυ!!

aggelika είπε...

θυμάμαι ότι κι εγώ αυτό ακριβώς το αίσθημα είχα μετά τις πανελλαδικές. Ένιωθα μια αδράνεια, μια διάθεση να κάθομαι απλά και να μην κάνω τίποτα, να κοιτάζω μόνο το κενό. Κι ένιωθα και αποκομμένη από τη ζωή που είχα αφήσει να κυλήσει ένα χρόνο, χωρίς να προσπαθήσω να την ακολουθήσω. Τουλάχιστον εύχομαι σε σένα να είναι παροδικό!
κοίταξε να απολαύσεις το καλοκαίρι που έρχεται!!

Αγγελίνα είπε...

:D χα! έτσι σε θέλω!

Άρτεμις είπε...

*Dreams within the twilight*...
Μου είχα λείψει... Τόσο... Μακάρι να κρατήσει τούτη τη φορά... Καλό καλοκαίρι και σε σένα... Δροσερό κα ζωντανό...

aggelika...
Δεν μου αρέσει τούτη η αδράνεια που με πιάνει... Προσπαθώ να την αποβάλω... Έχω ανάγκη το έξω... Πάααρα πολύ...

Αγγελίνα...
Που είσαι κοριτσάκι μου ? (Εγώ που είμαι μάλλον...)
:)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αχ τι ομορφες νοσταλγικες εικονες...
απο τη μια η ελευθερια που ανοιγεται μπροστα σου κι απο την αλλη μια μικρη θλιψη για οσα αφηνεις πισω σου...

οταν μου λεγαν πως θα μου λειψει το σχολιο γελουσα κι ελεγα μπορει να λειψει σε ολους μα σε μενα ποτε...
απο τοτε μαντεψε...;εχω κλαψει αρκετες φορες επανω σε αφιερωσεις στις τελευταιες σελιδες βιβλιων που κρατησα και σε ξενοιαστες φωτογραφιες εκδρομων...

υπεροχη εποχη και σου ευχομαι ολοψυχα να την ζησεις οπως ακριβως θελεις!!!

στον νεο δρομο σου λοιπον!!!
να πανε ολα υπεροχα!!!

σε φιλω πολυ και νεραιδενια!!!

Άνεμος είπε...

Και θα σου λείπει, και θα σου λείπει, και δε θα μπορείς να κάνεις τίποτα...

Αξέχαστες στιγμές και το επόμενο βήμα είναι πάντα πιο δύσκολο απο αυτό που φάνταζε δύσκολο πριν...

Καλό μήνα και φιλάκια !

Άρτεμις είπε...

ΝΑΪΑΔΑ...
Κι εγώ που δεν κράτησα τίποτα... Αλλά οι αναμνήσεις είν' όλες καλά κρυμμένες... Και τα συναισθήματα μπερδεμένα... Σ' ένα μέρος που δεν ένιωθα ποτέ να ταιριάζω... Κι όμως...
Σ' ευχαριστώ νεράιδα...

Άνεμος...
Μη με αγχώνεις ρε... Θα τ' αφήσω να κυλήσει κι όπως έρθει... Λέμε τώρα...
Καλό μήνα και να περνάς όμορφα... Ψευτοσκάρτε :Ρ

Άνεμος είπε...

Χαχαχα, γιατί ψευτοσκάρτος παρακαλώ?

Καλά σε κάνω ρε και σε αγχώνω :P

Άρτεμις είπε...

Άνεμος...
Παρακάλα όσο θες...

teardrop είπε...

χα!μόλις τέλειωσε όλη η παρέα την προηγούμενη τετάρτη γυρίζαμε στο δρόμο και λέγαμε:είμαστε τα παιδιά του έκτου και μόλις τελειώσαμε!!!
η χαρά δεν περιγράφεται!
το γράψιμο τώρα δεν το σχολιάζω!εγώ υποτίθεται πως γράφω αρχαία αύριο και ώς μαθήτρια θετικής,δεν έχω την παραμικρή ιδέα!!!
χαίρομαι που περασα!θα τα λέμε συχνά!!

Άρτεμις είπε...

teardrop...
Μαθητές τουρίστες κορίτσι μου... Προσωπικά δεν ανοίγω βιβλίο για της ενδοσχολικές... Όπως και όλοι οι υπόλοιποι στο σχολείο...
Ήλιθιο υποκριτικό σύστημα...
Να περνάς όμορφα...