Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

As I'm extracted from reality


-Κοπελιά είσαι καλά ?
-Ναι... (Όχι...)
-Σίγουρα ?
-Ναι... (Όχι...)
-Προσέχεις στον πίνακα ?
-Ναι... (Πφφ... Όχι... Δεν προσέχω στον πίνακα... Ποτέ δεν προσέχω στον πίνακα...
Προσέχω έξω απ' το παράθυρο, γιατί έχει φεγγάρι και μου θυμίζει τις νύχτες του περσινού καλοκαιριού...
Προσέχω τα μάτια μου, γιατί με τις σκέψεις που κάνω, μπορεί να μου ξεφύγει κανένα δάκρυ και να μην προλάβω να το κρύψω...
Προσέχω τα όνειρα μου, γιατί έχουν όλοι βαλθεί να τα τραβάνε προς τα κάτω, ενώ εκείνα χρειάζονται ουρανό να ανασαίνουν...
Προσέχω τον κόσμο, προσπαθώντας να καταλάβω... Μια ζωή... Γιατί έχουν γίνει όλα μια εικόνα ? Γιατί η αγάπη πεθαίνει ? Γιατί οι άνθρωποι λογαριάζουν το πόσα λεφτά έχει ο μπαμπάς σου, τι αυτοκίνητο οδηγάς, πόσο κάνουν τα ρούχα σου και με ποια γκόμενα ξοδεύεις τα βράδια σου, πιο πολύ απ' το τι άνθρωπος είσαι, πως αισθάνεσαι και πως σκέφτεσαι (αν σκέφτεσαι...) ? Γιατί όλοι πρέπει να γίνουμε λεφτάδες γιατροί, δικηγόροι, ασφαλίτες και λοιπά καθάρματα ? Γιατί ακολουθούν όλοι στερεότυπα και μάζες ? Γιατί η μοναδικότητα χάνεται και έχουν επιβιώσει μονάχα ένα κοπάδι με πρόβατα και ένα κοπάδι με "δήθεν" διαφορετικούς ? Γιατί οι άνθρωποι φοράνε μάσκες ? Γιατί πάντα γράφω και ποτέ δεν μιλάω ? Γιατί νιώθω σαν περιθωριοποιημένο ον από άλλον πλανήτη όταν βρίσκομαι ανάμεσα στα παιδιά "της ηλικίας μου" και τους ανθρώπους γενικότερα ? Γιατί νιώθω ότι δεν χωράω σ' αυτό τον κόσμο ?

Πες μου...
Ή βρες μου τουλάχιστον ένα λόγο, που να έχει νόημα για μένα, να προσέχω στον πίνακα...

Μπορείς άραγε ?)

10 σχόλια:

Άνεμος είπε...

Όχι, δεν υπάρχει λόγος να κοιτάς στον πίνακα. Και στο λέω και σαν δάσκαλος αυτό που είναι το επαγγελμά μου. Άστον τον πίνακα, γάμησέ τον.
Κοίτα αυτόν που μιλάει. Αν δεν έχει ουσία για σένα αυτό που λέει μη δίνεις ούτε και εκεί σημασία. Δεν έχει νόημα...

Μακάρι να σκέφτονταν περισσοτερα παιδιά σαν εσένα(ξέρω δεν είσαι παιδί είσαι 17 μπλα μπλα).
Δυστυχώς ή ευτυχώς πάντα έτσι ήταν. Δήθεν, πρέπει, ανισσορροπίες, ακαταλαβίστικες καταστάσεις. Πάντα. Η ιστορία του ανθρώπου δεν άλλαξε ποτέ απο τότε που έμαθε να επικοινωνεί με τους γύρω του.

Γιατί νιώθεις έτσι; Γιατί δεν έχεις βρει κάτι να πιαστείς και να νιώσεις το αντίθετο. Δε μιλάω μόνο για έρωτα. Και φιλία και όλα μέσα. Been there done that που λένε και οι Άγγλοι. Ακόμαι και σήμερα.

Αν το καλοκαίρι πέρασες υπέροχα σημαίνει ότι μπορείς να περάσεις ΚΑΙ καλά εκεί που είσαι. Ψάξε το καλά και κυνήγατο. Όσο μπορείς. Αν δε μπορείς μόνο υπομονή μπορείς να κάνεις, αλλά δε στο συνιστώ. Έχεις δύναμη ακόμα.

Συγνώμη για το τεράστιο σχόλιο. Φιλάκια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

οχι μην κοιτας στον πινακα δεν υπαρχει λογος...

συμφωνω με το σχολιο του Ανεμου...

εξω απο το παραθυρο ειναι η αληθεια...
και θα την βρεις σιγα σιγα και ισως με κοπο...
ολοι την ψαχνουμε και ισως καποτε την μαθουμε...ισως παλι και οχι αλλα τουλαχιστον καποιοι θα λεμε οτι προσπαθησαμε και δεν απορροφηθηκαμε απο ηλιθια,ανουσια και ψευτικα συστηματα...

νεραιδενια φιλακια!!!

Β.Σ. είπε...

σε μια αίθουσα φροντιστηρίου,στον πίνακα,ανάμεσα σε εξισώσεις και ανώμαλα ρήματα,κάποιος ζωγράφισε ένα λουλούδι.ήταν μόνος του,για αυτό και το ζωγράφισε.το χάρηκε όμως.

μόλις μπήκε το ζαλισμένο μπουλούκι μέσα στην αίθουσα για να συνεχιστεί το μάθημα,σβήσαν τις εξισώσεις,σβήσαν τα ανώμαλα,σβήσαν και το λουλούδι.

και το μάθημα συνεχίστηκε.

αυτός όμως είχε ακόμα το λουλούδι.

και αυτό ήταν κάτι.

- - - - - - - - - - - - -

Καλημέρα

Άρτεμις είπε...

Ανεμός...
Μου αρέσουν τα μεγάλα και με νόημα σχόλια... Σπανίζουν...
Επίσης είμαι ακόμα πολύ πολύ παιδί κι ελπίζω να παραμείνω... Ξέρεις ποσες φορές έχω σταθεί μπροστά στη μικρή μου αδερφή να την ρωτάω "Καλά εγώ είμαι τώρα 17 χρονών ? Μοιάζω εγώ τόσο ? Αφού δεν νιώθω τόσο..." (και το παιδάκι να με κοιτάει καλά καλά, αλλά αυτό ειν' άλλη ιστορία)... 17 στο απ' έξω... 7 στη ψυχή...
Το "γιατί νιώθεις έτσι?" είναι μεγάααλη κουβέντα και απαιτεί μεγάααλη συζήτηση που κάποτε θα τολμήσω να κάνω με τον εαυτό μου... (δεν ξέρω γιατί φλυαρώ, μόλις ξύπνησα...)

ΝΑΪΑΔΑ...
Έτσι είναι νεράιδα... Μας μαθαίνουν τόσα πολλά κι όμως τίποτα... Είναι πράγματα που δεν τα βρίσκεις στα βιβλία, είναι χαρές που δεν αγοράζονται με λεφτά ούτε αποκτιούνται μόνο αν έχεις τα ανάλογα πτυχία... Είναι η ζωή το μεγαλύτερο και πιο αληθινό σχολείο απ' όλα...

πλησίον του ποιητή...
Αντικαθιστάς το λουλούδι με τους στίχους κι ειμ' εγώ... Και δεν σβήνει κανείς τους στίχους... Μου θύμισες Μπουσκάλια...

Άνεμος είπε...

Έτσι να είσαι και έτσι να μείνεις!!! Είναι πολύ ωραίο, και γω έτσι θα ήθελα να μείνω... Αχχχχ

Δεν ήθελα να φανω αδιάκριτος με αυτό που είπα. Βασικά δε σε ρωτούσα ακριβώς και περίμενα απάντηση. Ρωτούσα και απαντούσα ο ίδιος. Συγνώμη αν σε μπέρδεψα.

Φιλάκια!

jacki είπε...

Στο μαυροπίνακα θα κοιτάς αργότερα και θα έρχονται αναμνήσεις από αυτά τα χρόνια. Να προσέχεις το κοριτσάκι που είσαι.
Φιλιά.

aggelika είπε...

Αν λες ότι νιώθεις ακόμα παιδί... αυτό έχει σημασία! Μπορεί να μην το βλέπεις τώρα αλλά θα το δεις σίγουρα αργότερα. Και θα είσαι υπερήφανη για τον "διαφορετικό" εαυτό σου, που τόλμησε στα 17 του να μην σκοτώσει ένα παιδάκι 7 χρονών!!

φιλάκια και καληνύχτα...

Elen Chamelen είπε...

Μικρή μου κι εγώ νιώθω όπως εσύ..
Και εγώ τις ίδιες απορίες με εσένα έχω..
Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω,γιατί όντως όταν είσαι πιό ώριμος για την ηλικία σου και δεν βρίσκεις έναν άνθρωπο να σκέφτεται σαν εσένα σου είναι δύσκολο.
Φιλιά και να χαίρεσαι που ξεχωρίζεις με τον τρόπο σου...
Γιατί και μόνο που σκέφτεσαι έτσι ξεχωρίζεις.

Άρτεμις είπε...

Άνεμος...
Ξέρεις τι πιστεύω ? Για να είσαι καλός δάσκαλος, πρέπει να μείνεις οπωσδήποτε παιδί... Και κάτι μου λέει πως εσύ είσαι πολύ καλός δάσκαλος... (Κατάλαβα τι είπες... Κι ούτε θα είχα πρόβλημα να το συζητήσω... Απλά δεν ξέρω τι μου γίνεται... Δηλαδή εγώ ξέρω τι μου γίνεται, στους άλλους δεν ξέρω τι γίνεται... Πφφ είναι μπερδεμά :Ρ και πρέπει να το μάθω μόνη... Γιατί ως γνωστόν δάσκαλε, τίποτα δεν διδάσκεται...)

jacki...
Αναμνήσεις... Τι λέξη κι αυτή... Γεμάτη απο μόνη της... Θέλω να θυμάμαι...

aggelika...
Το 7χρονο παιδάκι το σκοτώνουν οι "μεγάλοι", όσοι ξαφνικά έγιναν "μεγάλοι" κι ο κόσμος τους... Κι εκείνο με τη σειρά του σκοτώνει το 17χρονο... It's a matter of crime anyway...

Assel...
Αυτό το ώριμος...
"Είμαι μικρός ακόμα για το διαμαντένιο σου ουρανό...
κι όμως μεγάλος τώρα πια πίσω απ' το δάχτυλό μου για να κρυφτώ..."

Άνεμος είπε...

Χαχαχα, σωστό και αυτό μικρή μου. Τίποτα δε διδάσκεται. Άντε να το εξηγήσεις και στους γονείς των παιδιών αυτό τώρα που δε ξέρουν τι λένε. Χαχαχαχα. Πολύ σε πάω. Φιλάκια!