Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Did I punish you for dreaming ?

Είναι κάτι στιγμές... Όνειρα... Όσα δεν μου 'δωσε κι όσα μου πήρε η ζωή... Ή μάλλον να στο φτιάξω λίγο αλλιώτικα, μιας που λείπει η αισιοδοξία από εδώ μέσα... Όσα ελπίζω να μου φέρει η ζωή... Όσα θα κυνηγήσω... Όσα θέλω να ζήσω... Όσα με κρατάνε εδώ να προσπαθώ...
Είναι αυτά που σκέφτομαι όταν ψάχνω το φως σε σβησμένα αστέρια κι όταν η απουσία σου μ' εξουθενώνει και δεν μπορώ να συνηθίσω... Όταν νιώθω να προχωράω μπροστά, μα πάντα φτάνω πίσω... Είναι στιγμές μικρών θανάτων... 'Οταν πεθαίνω μόνο και μόνο για ν' αναστηθώ...


Είναι μια διαδρομή με τραίνο, Αθήνα - Θεσσαλονίκη, απογευματινή, να έχει σύννεφα ο ουρανός, να τα ζωγραφίζει το ηλιοβασίλεμα, ή και να βρέχει, να δέσει η μελαγχολία πιο γλυκά στην ατμόσφαιρα, να ακούμε κρίνα, και να κάνει κρύο, να βρω αφορμή να τυλιχτώ σαν κουβέρτα γύρω μου μια αγκαλιά...


Είναι μια συναυλία του αγαπημένου μου συγκροτήματος, μια έκρηξη σε κάθε άγγιγμα των χορδών, η καρδιά να χτυπά κατοστάρια, ανάσες, μουσική, ευφορία, τα ευθραυστα όνειρα που λατρεύω, οι ξεχασμένες ελπίδες που σιγοτραγουδώ όταν περπατάω στο δρόμο, το ένα τελευταίο αντίο που κάνει τα μάτια μου να ραγίσουν...

Είναι μια πόλη... Κι όλες οι υποσχέσεις που κουβαλά στους δρόμους της... Ένα σπιτάκι, μια σχολή, οι νύχτες, η ελευθερία, οι επιλογές, οι ανθρώποι, οι βόλτες, τ' αληθινό χαμόγελο, η ανύπαρκτη πλέον απόσταση...




Είναι ένα βράδυ με κεριά σκορπισμένα στο δωμάτιο, να μυρίζει αστέρια και ευτυχία... Στα τάστα της κιθάρας να παίζεται η αγάπη κορώνα γράμματα... Και ν' ακούγεται του Αλκίνοου ο προσκυνητής... "...Κάποιον αγαπάω... Κάποιος είπε πως η αγάπη σ' ένα αστέρι κατοικεί αύριο βράδυ θα 'μαι εκεί..."


Είναι ένα νανούρισμα... Γαλήνια αγκαλιά μέσα της να κλείσεις τα ματάκια σου... Σαν παιδί μικρό στα χέρια μου... Να σε προσέχω... "Αγάπη μου κοιμήσου...Θα μαι κοντά σου όταν με θες..."



Τελειώνουν τα όνειρα ?


Did I punish you for dreaming ?
Did I break your heart and leave you crying ?
Do you ever dream of escaping...
Don't you ever dream of escaping ?

20 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Το πιο όμορφο ταξίδι ήταν αυτό,
σε μια πόλη,
σε ένα όνειρο,
σε μια αγκαλιά σαν κουβέρτα γύρω μου...

Καλό βράδυ

jacki είπε...

Αχ σε ποια πολή πήγες και δε θα μύριζε όνειρο η ατμόσφαιρα... Αχ..
Τέλειο το κομμάτι σου.. Κορυφή.
Καληνύχτα..

Άρτεμις είπε...

Anastasia...
Όνειρα πολλά, απλά, μικρά... Να υφαίνουν ένα μεγαλύτερο... Καλή και όμορφη νύχτα...

Άρτεμις είπε...

Jacki...
Σιωπή μου... Στην πόλη που θα πάω... Θα ανασαίνω όνειρο...
Χαίρομαι που σ' αρέσειιι :)
(Ξέρεις πως μ' αρέσουν κι εμένα τα δικά σου...)
Καληνύχτες σιωπηλές...

Άτη Σολέρτη είπε...

Δίχως τα όνειρα τι μένει άραγε? Μόνο μια μίζερη σιωπή.
Οι ονειροπόλοι δεν την είχαν, ούτε ποτέ θα τη δεχτούν.
Μαγικά και ονειρεμένα ψιθύρισες!

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Τα ονειρα δεν τελειωνουν.
Στεκουν γερα και δινουν ζωη στη στιγμη...

Καλο σου βραδυ!

Άνεμος είπε...

Αν τα όνειρα τελειώσουν τότε θα πάψεις να έχεις αφορμή να προσπαθείς και να ζητάς, να εύχεσαι και να χαίρεσαι όταν δικαιώνεσαι για τους κόπους και τα όνειρά σου που γίνανε πραγματικότητα...

Μη τελειώσεις τα όνειρά σου ακόμα... Έχεις πολύ δρόμο για να πάψεις να ονειρεύεσαι... Ακόμη και αυτό, είναι ένα είδος ζωής...

Καλό απόγευμα...

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

Tα όνειρα είναι η ακτινογραφία της πιθανότητας για εύρεση προσωπικής ευτυχίας

Τέλειο το κομμάτι

Καλησπέρα


ΑΑΑ και ωραίο το κομμάτι

outcast poetry είπε...

"Η κούνια μου ακουμπούσε στη βιβλιοθήκη, Βαβήλ σκοτεινόν, όπου μυθιστόρημα, επιστήμη, μυθολογία, τα πάντα, η λατινική τέφρα και η ελληνική σκόνη, ανακατευόσαντε. Δεν ήμουν μεγαλύτερος από ένα βιβλίο.

Δύο φωνές μου μιλούσαν. Η πρώτη, ύπουλη και σταθερή, έλεγε: «Η Γη είναι ένα γλύκισμα ωραίο· μπορώ (και η ευχαρίστηση σου θα 'ναι τότε χωρίς τέλος!) να σου δώσω μιαν όρεξη παρόμοια μεγάλη». Και η δεύτερη: «Έλα! ω, έλα στο ταξίδι των ονείρων, πέρα από το δυνατό, πέρα από το γνωρισμένο!».Και η φωνή αυτή ετραγουδούσε όπως ο άνεμος στις ακρογιαλιές, φάντασμα που κλαυθμυρίζει και κανείς δεν ξέρει πούθε ήρθε, που χαϊδεύει το αυτί κι όμως τρομάζει. Σου απάντησα: «Ναι! γλυκιά φωνή!».

Από τότε κρατάει αυτό που μπορεί, αλίμονο! να ειπωθεί πληγή μου και πεπρωμένο μου. Πίσω από τις σκηνοθεσίες της απεράντου υπάρξεως, στο μελανότερο της αβύσσου, βλέπω καθαρά κόσμους παράξενους, και, θύμα εκστατικό της οξυδέρκειάς μου, σέρνω φίδια που μου δαγκάνουν τα πόδια. κι από εκείνο τον καιρό αγαπώ τόσο τρυφερά, καθώς οι προφήτες, την έρημο και τη θάλασσα, γελώ στα πένθη κλαίω στις γιορτές, βρίσκω μια γεύση γλυκιά στο πικρό κρασί, νομίζω πολλές φορές για ψέματα τις αλήθειες, και, με τα μάτια στον ουρανό, πέφτω σε γκρεμούς.
Αλλά η Φωνή με παρηγορεί και λέει: «Κράτησε τα όνειρά σου· οι συνετοί δεν έχουν έτσι ωραία σαν τους τρελούς!»"

λίγο από μπωντλερ για τα όνειρα σου..

βασίλης

Άρτεμις είπε...

ΑΤΗ ΣΟΛΕΡΤΗ...
Η σιωπή δεν είναι μίζερη... Ειδικά όταν κρύβει όμορφα συναισθήματα... Μια μίζερη ζωή μένει, όταν δεν έχεις όνειρα... Γι' αυτό να τα χεις μες στην αγκαλία σου... Κι όσα δεν μπορείς ακόμα να τ' αγκαλιάσεις... Κυνήγησε τα...

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ...
Δεν τελειώνουν... Πως να τελειώσουν... Όταν σταματήσει κανείς να ονειρεύεται, παύει να ζει... Τα όνειρα δίνουν ζωή στη ζωή... Και κουράγιο να συνεχίζουμε, μέχρι να τ΄ αγγίξουμε...

Άνεμος...
Ποτέ δεν θα τελειώσω τα όνειρα μου... Ελπίζω δηλαδή... Είναι αυτές οι γλυκές αφορμές για να ζεις... Πως να τις αφήσεις ?

Φλεγόμενος...
Τα όνειρα μας... Ότι αγαπάμε και προσμένουμε... Αξίζει να τα προσέχουμε... Απ' τα πιο μικρά, μέχρι τα πιο τρελά... Κρατάνε τη φλόγα αναμένη... (Το κομμάτι.. Anathema... Αγαπημένοι... Χαίρομαι που σ' άρεσε...)

Outcast poetry...
Έτσι είναι... Έτσι ακριβώς...
Ακόμα κι όταν πέφτεις... Κι όταν φτιάχνεις εύθραυστα όνειρα... Κι ακροβατείς στην άκρη του γκρεμού... Έχεις τα μάτια στον ουρανό... Μοναδικά είναι τα ονειροπαρμένα μας... Δικά μας...
"Οι συνετοί δεν έχουν έτσι ωραία σαν τους τρελούς!"
:)
Σ' ευχαριστώ... Πολύ όμορφο...

Άτη Σολέρτη είπε...

Ακόμα κι η σιωπή μπορεί να γίνει μίζερη όταν αρνείται η ζωή να την δεχτεί. Το κυνήγι των ονείρων σίγουρα σώζει.
Καλημέρα!

aggelika είπε...

όχι... δεν τελειώνουν ποτέ τα όνειρα. γι αυτό είμαστε ακόμα εδώ κι ελπίζουμε ενώ όλα γύρω γίνονται όλο και πιο μαύρα. αλλιώς, χωρίς τα όνειρα, θα είχε χαθεί και η ελπίδα και τα πάντα!

πολύ όμορφη ανάρτηση! ειλικρινά με συγκίνησε πολύ γιατί θα μπορούσα να είχα γράψει τα ίδια στην τωρινή φάση της ζωής μου...
(το blog σου για μένα είναι ένας παράδεισος με τόσο Anathema γύρω!!!)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

τωρα εγω σε καταλαβαινω πιο πολυ απο οσο νομιζεις...
φτασαν μονο λιγες εικονες και καποιοι στοιχοι...

οχι γλυκια μου δεν τελειωνουν τα ονειρα...
συνεχισε να ονειρευεσαι και παλεψε γι αυτα που ποθεις...

υπεροχο το σημερινο σου!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

71 και σήμερα =)

και μετά άλλες 14 θα γράφουμε..

και μετάαααα

όλα όσα ήθελες =)

και μαζί ποτάκια!

:***

thesikaleon είπε...

"In my dreams I can see you
I can tell you how I feel
In my dreams I can hold you
And it feels so real"

Ποιός είπε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε το όνειρο μέσα στην καθημερινότητα μας;

Όλη η ζωή μας μπορεί να είναι ένα όνειρο αρκεί να μην ψάχνουμε δικαιολογίες και που και που να κλίνουμε για λίγο τα μάτια...

Άρτεμις είπε...

ΑΤΗ ΣΟΛΕΡΤΗ...
Το κυνήγι των ονείρων μας κρατά... Ναι ίσως γνωρίζω κάποιες μίζερες σιωπές τελικά... Όταν αρνείται η ζωή να σε δεχτεί...
Καλησπέρες...

aggelika...
Πως να προχωράς δίχως όνειρα... Δεν γίνεται... Πως να συνεχίσεις αν τυχόν σπάσει τ' όνειρο σου... Αυτό με τρομάζει πιότερο... Αυτό αναρωτιέμαι τελευταία... "And I wonder if you ever wonder the same..."
Ανάλογα με τα βιώματα ο καθένας βρίσκει κι ένα κομμάτι του πίσω απ' τις λέξεις...

ΝΑΪΑΔΑ...
Και που ξέρεις πόσο νομίζω ότι με καταλαβαίνεις ? :)
Νεράιδα, για τα όνειρα παλεύω... Όλοι οι ονειροπαρμένοι το κάνουν αυτό... Φοβάμαι όμως... Φοβάμαι στο δρόμο όταν πέφτει σκοτάδι και δυσκολεύομαι να συνεχίσω...
Φιλιά...

Το κορίτσι που ήθελε πολλά...
Μέρες δε μετρώ πια... (Εκτός όταν παλεύω με τις απουσίες στο σχολείο...) 10 μαθήματα που θα κρίνουν την κατάληξη των 5 επόμενων χρόνων της ζωής μας... Σαν πολύ αξία να τους έχουμε δώσει... Φιλιά...

thesikaleon...
Ναι είν' αλήθεια... Όταν κλείνω τα μάτια μπορώ κι ονειρεύομαι... Βλέπω αυτό που θα 'θελα να 'χα... Και μοίαζει για μια στιγμή τόσο αληθινό... Αχ, αυτό το τραγούδι...

Αγγελίνα είπε...

στα όνειρα, στις ελπίδες, στις διαδρομές με τραίνο, στους ουρανούς, στις ζωγραφιές, στα ηλιοβασιλέματα, στις μελαγχολίες, στις συναυλίες, στις νύχτες, στις βόλτες, στα χαμόγελα είμαι μαζί σου.
σε όλα τ' άλλα είμαι δίπλα σου και σου εύχομαι να τα βιώσεις στο έπακρο...

η απόσταση είναι ανύπαρκτη, το πιστεύω πραγματικά...
μη τα φοβάσαι τα αντίο γιατί η ζωή είναι κύκλος...

και ονειρέψου κοριτσάκι!

Elen Chamelen είπε...

Μικρή μου,τα όνειρα ποτέ δεν τελειώνουν.Ζωγραφίζονται σε χαρτάκια,γίνονται πίνακες σε κάδρα και παίρνουν μορφή μέσα από ζωντανές μουσικές που ζουν στο συρταράκι του μυαλού σου...
Κοίτα μπροστά και συνέχισε να ονειρεύεσαι.
Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας...Αλλά και η μαγκιά.
Να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα.
Καλώς σε βρήκα ξανά,αυτήν την φορά σε καινούρια μονοπάτια.
Φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

Όλα από Α ξεκινούν.
Τ' όνομά σου. Τ' όνομά μου.
Ο Αναστεναγμός. Η Αναπνοή.
Μία η διαδρομή. Με το ίδιο τραίνο.
Ο Αέρας θα σου χτυπάει το πρόσωπο. Θα σου σηκώνει τα φτερά.
Αποκάλυψη ψυχής.
Κι η Αγκαλιά από Α ξεκινά.
Μια μουσική. Μια Ανάσα.
Μία πόλη. Λίγοι Άνθρωποι που θα μαζέψεις. Μερικούς τους έχεις ήδη έτοιμους. Περιμένω.
Αναμονή.
Αλήθεια.
Αλκίνοος.
Αστέρια.
Όλα από Α.
Μια Αγκαλιά. Δύο, τρεις Αγκαλιές. Να μοιάζουν Ατέλειωτες.
Τα όνειρα δεν τελειώνουν.
Κάνουν την Αρχή. Όλα από Α ξεκινούν.
Ακόμη και η Αγάπη (μας).

Άρτεμις είπε...

Αγγελίνα...
Σε όλα... :)
Όνειρα... Γεμάτη...

Assel...
Κοίτα απόψε το φεγγάρι... Τούτο είναι ασημένια μάζα απ' όνειρα... Να κάνεις τα όνειρα πραγματικότητα... Συμφωνώ...

Α..
Περιμένω...
Να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο...
Καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει...
Περιμένω...