-Σβήνουν τ' αστέρια ?-Αν δεν άναψαν ποτέ..
-Αυτά που άναψαν σβήνουν ?-Ίσως.. Αναλόγως..
Ποιος τα κρατά αναμμένα..
Κάθομαι και περιμένω στη σιωπή... Αν μπορεί κάτι να βγει... Αν έχει κάτι να μου πει... Μια φωνή... Οτιδήποτε. Τίποτα... Και που είμαι εδώ, και που δεν είμαι, το ίδιο πράγμα. Καλοκαίρι έξω, χειμώνας μέσα. Ότι κι αν πω, όσα κι αν πω χαμένα πάνε... Πληγώνονται οι λέξεις και τα συναισθήματα. Και πάλι σωπαίνουν. Όλα...
Χαζεύω τ' Αστέρι μου απ' τα χαμηλά μου. Τελικά είναι τόσο μακριά που δεν ακούω ούτε τις πνοές του. Κι όταν το συνειδητοποιώ σκύβω το κεφάλι και δεν θέλω καθόλου να το βλέπω. Ούτε κι εκείνο θέλει...
Πως να πεις τ' ανείπωτα... Στο τίποτα... Πως ν' αγκαλιάσεις ένα όνειρο, ένα απ' αυτά που τα βλέπεις με ανοιχτά μάτια, για να το προστατέψεις. Έκανες το λάθος να το ονειρευτείς... Δέξου και την πιθανότητα να γευτείς το χαμό του... Έχουν και τα όνειρα υποχρεωτικά πεδία ?
Οι ώρες περνούν, σα μικρά παιδιά τρέχουν στην αγκαλιά του παρελθόντος, όπως κάποτε έτρεχες κι εσύ σε μένα. Σα μικρό παιδί...
Ξέρεις... Δεν αξίζω τα φτερά. Αν δεν μπορώ να σ' αγκαλιάζω με αυτά, ειν' άχρηστα. Δεν έχεις καταλάβει... Ούτε κι εγώ. Αλλά ήθελα πάντα να είμαι εδώ. Εδώ. Όχι εκεί. Εκεί που μετράω τις ώρες και κάθε μία με γερνάει σα να 'ταν χρόνος. Εκεί που η ευτυχία μου ακούγεται πια αστεία σαν λέξη. Εδώ...
Εδώ που την δεύτερη σου ευκαιρία θα την χαράμιζες για αγάπη, όχι για εκδίκηση. Αν πιστεύεις ακόμα σ' αυτήν, βαθειά μέσα σου... Αν...
Εδώ που δεν θα ευχόσουν για μια πέτρινη καρδιά, αλλά για κάτι αληθινό...
Που θα έβλεπες αυτό που είσαι, θα τ' αγαπούσες, και δεν θα προσπαθούσα τόσο πολύ να σου μάθω την αλήθεια σου. Δεν είν' η αντανάκλαση που βλέπω. Άκουσε με. Την είδα κι αυτή. Την ξεχώρισα...
Αλλά, αν θυμάσαι, κάποτε είχες καθήσει πλάι μου. Κι είχα δει τ' Αστέρι μου από κοντά. Αγκάλιασα τη λάμψη και το σκοτάδι του. Προσπάθησα. Προσπαθώ. Το θέλησα. Το θέλω. Είδα. Ξέρω τι είδα. Το αληθινό σου είναι τόσο φτιαγμένο απ' όνειρο και λευκό.
Και δεν λέω αστεία, δε γελάω, έχω καιρό να γελάσω...
Πφφ πάλι γράφω... Και τι σημασία έχει μου λες ότι λέω...
Αφού έτσι κι αλλιώς...
Είναι απλά συναισθήματα.
Είναι απλά μουσική.
Είναι απλά λόγια.
Κι εγώ χειρότερη από κάθε προσδοκία...
"Όποιος μισεί κι όποιος αγαπά μένει μόνος..."